Oeverloos vergaderen staat bij de meesten in de top 3 van ergernissen op het werk. Een van de redenen waarom dit fenomeen zo lastig uit te roeien is heeft te maken met zelfcompassie. Of liever, het gebrek daaraan.
Natuurlijk kunnen goed voorzitterschap en een gedeelde verantwoordelijkheid in voorbereiding en agendakeuzes al een hoop doen om beter en sneller te vergaderen. Grootste euvel blijft echter dat er teveel onnodige informatie gedeeld wordt. En dat kun je in de bovenlaag proberen anders in te richten, maar kent zijn oorsprong in de onderlaag. Mensen die teveel het woord nemen, details delen die niet ter zake doen, steevast reageren met hun eigen standpunt, waardoor anderen juist afhaken, het zit hem vaak in gebrek aan zelfcompassie.
Behoefte aan erkenning en (vaak ook aan) status is een diep geankerde drijfveer in ons. We hebben de waardering van anderen nodig om ons geliefd en de moeite waard te vinden. En daarmee zijn we continu aan het werk om een leegte in ons zelf te vullen met de reactie van onze omgeving. Van jongs af aan zijn we handig genoeg om precies te dat gedrag te vertonen dat ons erkenning geeft van onze naasten. Of op zijn minst aandacht, dat, ook als het negatief is nog altijd te verkiezen is boven isolatie. Het is een oud overlevingsmechanisme omdat afstoting onmiskenbaar leidde tot een lage overlevingskans.
Helaas zijn we weinig geëvolueerd. Om erkenning te krijgen heeft ieder zo zijn eigen mechanismen ontwikkeld, die continu subtiel blijven opspelen: perfectionisme om jezelf te bewijzen, de clown uithangen, de ander bekritiseren of juist behagen. Uiteindelijk biedt het nooit de bevrediging waar we zo hard naar op zoek zijn.
Vijf praktische tips voor effectief vergaderen met (zelf) compassie:
- Ga voor jezelf eens twee dagen na wat je op een dag doet (of nalaat) om erkenning te krijgen. Wat ontdek je? En kun je hier met mildheid en zelfcompassie naar kijken? (Het is logisch dat ik het doe, maar het hoeft niet).
- Neem ’s ochtends voor het opstaan een moment om diep door te ademen en bewust erkenning te geven aan jezelf als mens. Ongeacht wat je doet en voor elkaar krijgt. Herhaal dit geregeld gedurende de dag. (‘Ik ben ok, jij bent ok’, was niet alleen een jaren 90 bestseller, maar is nog steeds een waarheid als een koe.)
- Geef vergissingen blijmoedig toe. Naar mate je de discrepantie vergroot tussen wie je bent en wat je presteert, wordt het makkelijker jezelf je ‘fouten’ te vergeven. Hierdoor verdoe je geen kostbare vergadertijd met zelfverdediging of het wegmoffelen van het probleem uit schaamte of schuldgevoel. Kijk met elkaar wat nu nodig is om de situatie het hoofd en hart te bieden.
- Experimenteer door met elkaar consequent de onderliggende ‘wij-intentie’ te bepalen van een agendapunt (hoe dient dit onderwerp ons en het grotere geheel op langere termijn). Dan kun je bepalen welke info daar wel en niet toe bijdraagt. Hoe meer verbinding er ontstaat op die onderliggende ‘wij-intentie’, hoe minder ego gedrag opspeelt om dit te realiseren.
- Als je met mildheid naar jezelf kijkt, wordt het ook makkelijker dit naar anderen te doen. Lukt het om met grote compassie jezelf en je collega’s bij de les te houden? Bijvoorbeeld door te vragen waar dit betoog of deze detailvragen precies aan bijdragen?
Wil jij hoofd, hart en buik meer met elkaar verbinden in je leiderschap, zodat je voorbij je eigen ego-reactie anderen mee kunt nemen in complexe veranderingen?
Wellicht kunnen we in 2018 ook wat voor jou betekenen. Ook in ons e book vind je gerichte tips om je intuïtie mee te nemen in je leiderschap.
Jolien helpt leiders vanuit een scherpe intuïtie de juiste beslissingen te nemen voor morgen. Zij is een ervaren coach, trainer en spreker en directeur van Kernzaken. Daarnaast is zij docent en executive coach in diverse leiderschapsprogramma’s op Business University Nyenrode.